Τις τελευταίες δεκαετίες, ο αριθμός των ασθενών με διαβήτη έχει αυξηθεί σημαντικά. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, υπήρχαν 108 εκατομμύρια ασθενείς με τέτοια διάγνωση το 1980 και το 2014 ο αριθμός τους αυξήθηκε σε 422 εκατομμύρια. Η ασθένεια, οι αιτίες της και η πορεία εξετάζονται λεπτομερώς και σήμερα οι γιατροί γνωρίζουν πολύ περισσότερα για τον σακχαρώδη διαβήτη από 20-30 χρόνια πριν. Το άρθρο θα μιλήσει για τους τύπους ασθενειών και τις διαφορές τους.
Παγκρέας
Ο διαβήτης είναι μια χρόνια ασθένεια στην οποία παρατηρούνται ορμονικές ασθένειες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το πάγκρεας σταματά στην ανεπαρκή παραγωγή ή παραγωγή ορμόνης ινσουλίνης σε ανεπαρκείς ποσότητες. Σε άλλες περιπτώσεις, αναπτύσσεται η αντίσταση στην ινσουλίνη - τα κύτταρα χάνουν την ευαισθησία τους στην ορμόνη και δεν μπορούν να εκτελέσουν τις λειτουργίες της.
Παρά τις διαφορετικές αιτίες του διαβήτη, οι ενδοκρινικές διαταραχές οδηγούν σε παρόμοιες συνέπειες. Η ινσουλίνη έχει πολλές λειτουργίες, αλλά το κύριο πράγμα είναι η μεταφορά γλυκόζης από το αίμα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όλοι οι διαβητικοί έχουν αυξημένο σάκχαρο στο αίμα.
Ένα πλεόνασμα γλυκόζης επηρεάζει το καρδιαγγειακό σύστημα, ιδιαίτερα τον κίνδυνο ενός εμφράγματος του μυοκαρδίου. Η ήττα των μικρών τριχοειδών οδηγεί σε άλλες παθολογίες, από τις οποίες τα όργανα υποφέρουν πιο συχνά, όπου υπάρχει ένα ανεπτυγμένο δίκτυο μικρών αγγείων. Ο σακχαρώδης διαβήτης προκαλεί τύφλωση (η γλυκόζη επηρεάζει τον αμφιβληστροειδή), την νεφρική ανεπάρκεια και άλλους. Τα περιφερειακά νεύρα και τα αιμοφόρα αγγεία υποφέρουν σε ασθενείς και αυτό οδηγεί σε προβλήματα με τα πόδια - την ανάπτυξη ελκών, τραυμάτων που δεν προκαλούν τη γάγγη.
Δεδομένου ότι η ασθένεια είναι χρόνια, το κύριο καθήκον για κάθε ασθενή με μια τέτοια διάγνωση είναι να αναλάβει τον έλεγχο του γεγονότος ότι διατηρούν κανονικά το σάκχαρο του αίματος. Σε αυτό το στάδιο, είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε ποιο είδος διαβήτη διαγιγνώσκεται επειδή η θεραπεία θα είναι διαφορετική.
Τύπος -1 διαβήτης
Ο διαβήτης τύπου 1 αναφέρεται συχνά ως εξαρτώμενη από ινσουλίνη ή νεανική (παιδιά). Αυτό οφείλεται στην ιδιαιτερότητα της νόσου - συνήθως αναπτύσσεται στην παιδική ηλικία ή την εφηβεία και προκαλείται από την παθολογία του παγκρέατος, οι οποίες συχνά κληρονομούνται. Το όργανο απλά σταματά να παράγει ινσουλίνη και επομένως η γλυκόζη που διεισδύει στο αίμα δεν μεταφέρεται σε κύτταρα. Στη διάγνωση, είναι πολύ σημαντικό όχι μόνο να ελέγχετε το σάκχαρο του αίματος, αλλά και το επίπεδο ινσουλίνης. Κατ 'αρχήν, η ορμόνη λείπει σε ασθενείς με διαβήτη τύπου -1 ή αποδεικνύεται σε πολύ μικρές ποσότητες. Δεδομένου ότι μιλάμε για την παγκρεατική παθολογία, η θεραπεία της νόσου είναι μόνο μια καθημερινή χορήγηση ενέσεων ινσουλίνης.
Οι ασθενείς έχουν δύο ομάδες συμπτωμάτων. Οι πρώτοι μιλά για υψηλό σάκχαρο στο αίμα και επομένως είναι χαρακτηριστικές όλων των διαβητικών:
Ισχυρή δίψα.
Η πολυουρία είναι συχνή ούρηση.
Κακές πληγές θεραπείας.
Κνησμός, συχνές αλλοιώσεις του δέρματος μανιταριών.
Απώλεια ευαισθησίας στα πόδια ή τις παλάμες (με την εξέλιξη της νόσου).
Η δεύτερη ομάδα χαρακτήρων δείχνει την έλλειψη ινσουλίνης. Δεδομένου ότι όλες οι γλυκόζης παραμένουν στο αίμα και δεν μεταφέρονται σε κύτταρα, ο ιστός του σώματος βιώνει την έλλειψη ενέργειας. Αυτό εκφράζεται σε κόπωση και κακή συγκέντρωση. Επιπλέον, τα τρόφιμα δεν φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, έτσι ώστε τα παιδιά να χάνουν βάρος σημαντικά στο φόντο της κανονικής ή αυξημένης όρεξης. Μερικές φορές αυτά τα συμπτώματα αναπτύσσονται μέσα σε λίγες ημέρες.
Τύπος -2 διαβήτης και εγκυμοσύνη
Ο διαβήτης τύπου -2 είναι η πιο κοινή μορφή της νόσου, η οποία αναφέρεται επίσης ως εξαρτώμενη από ινσουλίνη. Η ασθένεια αρχίζει με prediabetes και ανάπτυξη κυττάρων από κύτταρα σε ινσουλίνη, προκαλώντας γλυκόζη στο αίμα. Ταυτόχρονα, το πάγκρεας συνήθως λειτουργεί, η ορμόνη παράγεται σε επαρκείς ποσότητες. Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, η σύνθεσή της μπορεί ακόμη και να αυξηθεί, αφού το σώμα αντιδρά στην έλλειψη της απαραίτητης γλυκόζης στα κύτταρα.
Η περίοδος αντίστασης στην ινσουλίνη μπορεί να διαρκέσει 10-15 χρόνια πριν ο ασθενής αναπτύξει διαβήτη τύπου 2. Οι περισσότεροι ασθενείς με αυτή τη διάγνωση είναι ηλικίας άνω των 50 ετών, αν και οι γιατροί διαπιστώνουν ότι η ασθένεια μπορεί να βρεθεί νέος και όλο και συχνότερα σε άτομα με 40 και ακόμη και στην ηλικία των 30 ετών.
Τύπος -2 -Diabetes, όπως ο τύπος 1. Σε αυτή την περίπτωση, ωστόσο, οι διατροφικές συνήθειες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο. Οι υπερβολικοί απλοί υδατάνθρακες (ζάχαρη, αλεύρι, γλυκά) που αυξάνουν γρήγορα το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα επιταχύνουν την ανάπτυξη της αντίστασης στην ινσουλίνη.
Σε άτομα με 2ο τύπο ασθένειας, όχι μόνο ζάχαρη, αλλά και η ινσουλίνη αυξάνεται στο αίμα. Και η υπερβολική ορμόνη οδηγεί στα συμπτώματά του. Συγκεκριμένα, δεδομένου ότι η ινσουλίνη συμβάλλει στην εναπόθεση λιπών σε κύτταρα λιπώδους ιστού, οι ασθενείς με τέτοια διάγνωση υποφέρουν από υπερβολικό βάρος, πράγμα που είναι πολύ δύσκολο να μειωθεί. Ο τύπος -2 -diabetes συχνά οδηγεί σε παχυσαρκία. Επομένως, ο σχηματισμός μιας ισορροπημένης διατροφής με μειωμένο επίπεδο απλών υδατανθράκων καθώς και ο σωστός τρόπος ζωής και η σωματική δραστηριότητα είναι σημαντική για τη θεραπεία αυτού του τύπου ασθένειας.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, παρατηρείται αυξημένος καθρέφτης γλυκόζης στα μεταγενέστερα στάδια της εγκυμοσύνης. Ο διαβήτης εγκυμοσύνης διαγιγνώσκεται στο 2-3% των γυναικών και μετά τη γέννηση η ασθένεια έχει συνήθως τελειώσει. Ωστόσο, το γεγονός της ανάπτυξής της δείχνει μια προδιάθεση σε ένα δεύτερο είδος ασθένειας, δεδομένου ότι είναι ακριβώς η αντίσταση στην ινσουλίνη - ειδικά στο πλαίσιο της εγκυμοσύνης. Ως εκ τούτου, μια τέτοια διάγνωση θα πρέπει να είναι ένας λόγος για την τακτική διάγνωση και προσοχή στην πρόληψη της νόσου.
Εκτεταμένη ταξινόμηση του σακχαρώδους διαβήτη
Σήμερα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει 5 μορφές διαβήτη:
Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1, στον οποίο επάγεται αυτοάνοση και ιός (αναπτύχθηκε μετά από ιογενή νόσο).
Τύπος -2 -Diabetes. Εδώ, οι κατηγορίες διακρίνονται από ασθενείς με παχυσαρκία με φυσιολογικό βάρος και ασθενείς που είναι άρρωστοι σε νεαρή ηλικία.
Μια ομάδα διαβήτη του παγκρέατος που προκαλείται από ανεπαρκή διατροφή και φλεγμονή του παγκρέατος.
Δευτερογενής ή συμπτωματικός διαβήτης, ο οποίος αναπτύσσεται στο πλαίσιο της βλάβης σε άλλα όργανα και συστήματα, αλλά όχι στο πάγκρεας.
Διαβήτης εγκυμοσύνης.
Οι επιστήμονες από το Swiss Lund University Diabetes Center, μαζί με τους ερευνητές του Ινστιτούτου Μοριακών Ενόπλων Κατηγορικών Φινλανδίας, ανέλυσαν τα δεδομένα σχεδόν 15. 000 ασθενών και πρότειναν αυτή την ταξινόμηση της νόσου:
1 Το σύμπλεγμα είναι μια αυτοάνοση ασθένεια που οδηγεί σε στάση παραγωγής ινσουλίνης.
2 Διαβήτης ανεπάρκειας ινσουλίνης συμπλέγματος που αντιστοιχεί στον 1ο τύπο. Η ασθένεια αναπτύσσεται σε παιδιά ή νέους με προηγουμένως υγιείς ανθρώπους.
3 σύμπλεγμα - αντίσταση στην ινσουλίνη σε άτομα με παχυσαρκία, έντονα διαταραγμένο μεταβολισμό. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει τα περισσότερα άτομα με διαβήτη τύπου -2. Η πιο συνηθισμένη επιπλοκή της ασθένειας είναι η νεφρική βλάβη.
4 σύμπλεγμα - αντίσταση στην ινσουλίνη σε άτομα με υπέρβαρο αλλά φυσιολογικό μεταβολισμό.
5 σύμπλεγμα - αντίσταση στην ινσουλίνη που αναπτύχθηκε σε γηρατειά. Σε αυτή την περίπτωση, η ασθένεια βρίσκεται στην απαλή.
Στην πραγματικότητα, αυτή η ταξινόμηση θα πρέπει να απλοποιήσει τη θεραπεία του διαβήτη, αφού μπορείτε να επιλέξετε ένα πιο αποτελεσματικό σχήμα θεραπείας με τέτοιο διαχωρισμό.
